από Δρ. Χριστόδουλος Παπαδόπουλος | Παθήσεις
Οι βαλβίδες της καρδιάς είναι τέσσερις στον αριθμό και ρυθμίζουν την ροή του αίματος τόσο μέσα στην ίδια την καρδιά όσο και ανάμεσα στην καρδιά και την υπόλοιπη κυκλοφορία του σώματος. Οι βαλβίδες της καρδιάς είναι η μιτροειδής, η αορτική, η τριγλώχινα και η πνευμονική. Η σωστή δομή και λειτουργία τους αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ομαλή καρδιακή λειτουργία.
Όταν μιλάμε για παθήσεις των βαλβίδων της καρδιάς εννοούμε τις καταστάσεις εκείνες όπου κάποια βαλβίδα παρουσιάζει στένωση δηλαδή δεν ανοίγει καλά, ανεπάρκεια δηλαδή δεν κλείνει καλά ή και συνδυασμό των δύο. Έτσι λοιπόν μπορούμε να φανταστούμε μια βαλβίδα σαν μια πόρτα η οποία είτε δεν ανοίγει τελείως όπως πρέπει φυσιολογικά, είτε δεν κλείνει στεγανά αλλά πάντα παραμένει λίγο ή πολύ ανοικτή.
Ποιες είναι οι συνηθέστερες αιτίες που οδηγούν σε παθήσεις των βαλβίδων ;
Στις σύγχρονες Δυτικές κοινωνίες η συνηθέστερη αιτία είναι η φυσιολογική φθορά της βαλβίδας λόγω ηλικίας. Σπανιότερα αίτια είναι ο ρευματικός πυρετός (βαριά εμπύρετη λοίμωξη του ανωτέρου αναπνευστικού σε παιδική συνήθως ηλικία) καθώς και η λοιμώδης ενδοκαρδίτιδα (λοίμωξη της ίδιας της βαλβίδας). Σε ορισμένες περιπτώσεις όπως μετά από έμφραγμα μυοκαρδίου, σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια ή αρτηριακή υπέρταση μπορούν να συνυπάρχουν παθήσεις των βαλβίδων.
Ποιά είναι τα συνηθέστερα συμπτώματα ;
Οι ασθενείς συνήθως παραπονιούνται για δύσπνοια, εύκολη κόπωση, αρρυθμίες ή ακόμη και πόνο στο στήθος. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που οι παθήσεις των βαλβίδων ανακαλύπτονται τυχαία και όπου οι ασθενείς δεν εμφανίζουν ιδιαίτερες ενοχλήσεις.
Πώς γίνεται η διάγνωση ;
Στην διάγνωση φτάνει ο Καρδιολόγος σχετικά εύκολα με την λήψη ενός λεπτομερούς ιστορικού και με την κλινική εξέταση. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης γίνεται με το απλό υπερηχογράφημα ή και το διοισοφάγειο υπερηχογράφημα.
Ποιά είναι η θεραπεία ;
H θεραπεία των βαλβιδικών παθήσεων μπορεί να είναι φαρμακευτική ή και χειρουργική. Η χρήση της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής έχει πρώτον σαν σκοπό την ανακούφιση των συμπτωμάτων και δεύτερον την σταθεροποίηση και την επιβράδυνση της εξέλιξης της βαλβιδοπάθειας. Γι αυτόν τον λόγο οι ασθενείς αυτοί θα πρέπει να παρακολουθούνται προσεκτικά από τον Καρδιολόγο τους. Στις περιπτώσεις εκείνες που η στένωση ή η ανεπάρκεια μιας καρδιακής βαλβίδας θεωρείται σοβαρή, θα πρέπει ο ασθενής να αντιμετωπιστεί χειρουργικά με εγχείρηση ανοικτής καρδιάς.
Ποιές είναι οι νεότερες εξελίξεις στην αντιμετώπιση των καρδιακών παθήσεων ;
H πρόοδος της τεχνολογίας έχει δώσει ιδιαίτερη ώθηση ειδικά στον τομέα της Επεμβατικής Καρδιολογίας όπου νέες καινοτόμες τεχνικές εφαρμόζονται στην αντιμετώπιση των βαλβιδικών παθήσεων. Έτσι σήμερα υπάρχει η δυνατότητα κυρίως σε περιπτώσεις ασθενών με στένωση αορτικής βαλβίδας ή με σοβαρού βαθμού ανεπάρκεια μιτροειδούς, που κρίνονται ότι έχουν πολύ υψηλό κίνδυνο αν χειρουργηθούν με επέμβαση ανοικτής καρδιάς, να αντιμετωπιστούν με τις νέες αυτές τεχνικές. Πρόκειται ουσιαστικά για την τοποθέτηση με ειδικούς καθετήρες και από πλέον εξειδικευμένο προσωπικό μιας βιολογικής αορτικής βαλβίδας (TAVI) ή μιας συσκευής που μειώνει σημαντικά την ανεπάρκεια της μιτροειδούς βαλβίδας (Mitral clip). Τελευταία έγινε και η πρώτη επιτυχημένη τοποθέτηση μιας βιολογικής μιτροειδούς βαλβίδας με την τεχνική αυτή των καθετήρων. Ένα σημαντικό πρόβλημα στις τεχνικές αυτές είναι το πολύ υψηλό κόστος που κάνει σχεδόν απαγορευτική την ευρεία χρήση στα περισσότερα υγειονομικά συστήματα.
από Δρ. Χριστόδουλος Παπαδόπουλος | Παθήσεις
Με τον όρο συγγενείς καρδιοπάθειες αναφερόμαστε σε παθολογικές καταστάσεις της καρδιάς που εμφανίζονται από την γέννηση του ανθρώπου και εκδηλώνονται με συμπτώματα νωρίς κατά την βρεφική ή παιδική ηλικία ή και αργότερα κατά την ενηλικίωση. Άλλες από αυτές είναι πιο ήπιες και άλλες πιο σοβαρές που απαιτούν έγκαιρη αντιμετώπιση με χειρουργική επέμβαση. Όσα παιδιά τελικά επιβιώσουν είτε χειρουργηθούν είτε όχι και ενηλικιωθούν, συνεχίζουν να νοσούν και χρειάζονται παρακολούθηση από εξειδικευμένους Καρδιολόγους σε εξειδικευμένα κέντρα. Πρόκειται για τα κέντρα συγγενών καρδιοπαθειών ενηλίκων που έχουν την κατάλληλη εμπειρία και ανάλογο επιστημονικό δυναμικό και που ασχολούνται αποκλειστικά με αυτές τις ασθένειες.
Οι συχνότερες συγγενείς καρδιοπάθειες είναι οι παρακάτω:
Μεσοκολπική επικοινωνία: Πρόκειται για μια παθολογική επικοινωνία (μια μικρή τρύπα στο εσωτερικό της καρδιάς) μεταξύ δύο κοιλοτήτων της καρδιάς που φυσιολογικά δεν υπάρχει μετά την γέννηση του εμβρύου. Κύρια εκδήλωσή της είναι η κακή οξυγόνωση του αίματος.
Μεσοκοιλιακή επικοινωνία: Και εδώ υπάρχει μια παθολογική επικοινωνία μεταξύ δύο άλλων κοιλοτήτων της καρδιάς και χαρακτηρίζεται από κακή οξυγόνωση του αίματος.
Ανοιχτός Βοτάλειος πόρος: Σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει και εδώ μια παθολογική επικοινωνία μέσω ενός μικρού αγγείου, το οποίο φυσιολογικά «κλείνει» μετά την γέννηση. Σε αυτές τις περιπτώσεις παραμένει «ανοιχτό» και ανακαλύπτεται από ένα χαρακτηριστικό έντονο φύσημα κατά την κλινική εξέταση του θώρακα.
Τετραλογία Fallot: Σπάνια συγγενής καρδιοπάθεια που απαιτεί έγκαιρα μία ή και περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις προκειμένου ο μικρός ασθενής να παραμείνει στη ζωή. Επειδή όταν αντιμετωπίζεται εγκαίρως η κατάσταση αυτή συνήθως οι ασθενείς φτάνουν στην ενήλικη ζωή, αποτελούν μια συχνή κατηγορία που παρακολουθείται στα ιατρεία συγγενών καρδιοπαθειών ενηλίκων.
Σύνδρομο Marfan: Σπάνια συγγενής καρδιοπάθεια που χαρακτηρίζεται από ανευρυσματική διάταση της ανιούσας αορτής και που μπορεί να συνοδεύεται και με ανεπάρκεια της αορτικής βαλβίδας. Χαρακτηριστικά οι ασθενείς είναι ψιλόλιγνοι και έχουν μακριά και λεπτά άκρα και χαρακτηριστικό προσωπείο.
Στένωση ισθμού αορτής: Πρόκειται για μια στένωση σε κάποιο σημείο της αορτής στον θώρακα και συνοδεύεται με αρτηριακή υπέρταση στην παιδική ηλικία. Και εδώ υπάρχει χαρακτηριστικό φύσημα στην ακρόαση του θώρακα.
Δίπτυχη αορτική βαλβίδα / πρόπτωση μιτροειδούς: Είναι καταστάσεις που αφορούν την μορφολογία των βαλβίδων της καρδιάς και οι οποίες θα χρειαστούν αντιμετώπιση κάποια στιγμή στην ενήλικη ζωή.
από Δρ. Χριστόδουλος Παπαδόπουλος | Παθήσεις
Tί πρέπει να γνωρίζω για το Sintrom
Για όσο καιρό παίρνετε Sintrom θα πρέπει να γνωρίζετε τα εξής:
- Η δόση του Sintrom μπορεί να αλλάζει. Η ποσότητα του φαρμάκου που θα παίρνετε εξαρτάται από μία εξέταση που γίνεται σε μικροβιολογικό εργαστήριο και ονομάζεται
Χ ρ ό ν ο ς Π ρ ο θ ρ ο μ β ί ν η ς (INR)
- Ενημερώστε τον γιατρό σας για τα αποτελέσματα της εξέτασης (INR) έτσι ώστε να καθορίσει πόσο Sintrom θα πάρετε.
- Εάν παραμελήσετε τη δόση ή πάρετε μικρότερη δόση φαρμάκου, είναι πιθανόν να μην σας παρέχεται επαρκής προστασία από θρομβώσεις
- Σε περιπτώσεις υπερδοσολογίας υπάρχει ο κίνδυνος αιμορραγιών
- Για κάθε καινούργιο φάρμακο που παίρνετε ενημερώστε τον γιατρό σας για να ελέγξει αν αυτό επηρεάζει τον Χρόνο Προθρομβίνης
Να τρώτε σε περιορισμένη ποσότητα (χωρίς υπερβολές) τις τροφές που είναι πλούσιες σε βιταμίνη Κ, καθώς η βιταμίνη αυτή έχει ανταγωνιστική δράση με το Sintrom. Τέτοιες τροφές είναι οι εξής:
- Σκούρα πράσινα λαχανικά όπως: Σπανάκι, μαρούλι, πράσινη σαλάτα.
- Μπρόκολο, κουνουπίδι.
- Λάχανο, λαχανάκια Βρυξελλών.
- Συκώτι και γενικά εντόσθια.
- Μαργαρίνη από σόγια.
- Σογιέλαιο
Ίδιος περιορισμός όσον αφορά την πρόσληψη (περιορισμένη ποσότητα, χωρίς υπερβολές) ισχύει και για τη λήψη αλκοόλ.
Είναι προτιμότερη η σταθερή λήψη κάποιας ποσότητας των παραπάνω τροφών και ποτών παρά η περιστασιακή υπερβολική κατανάλωση τους.